Badderen met Father Guan

Ni men hao!!

Wat gaat de tijd snel opeens zeg! Nog 1 week in het weeshuis en dan zit mijn vrijwilligerswerk er al weer op! Daarna vertrekken we naar Beijing voor een weekje ontspanning, cultuur en natuurlijk shoppen! Ik heb erg veel zin om naar Beijing te gaan, maar heb wel het idee dat we nog flink wat moeten doen in het weeshuis deze week.

Morgen vertrekken drie kinderen naar Beijing voor een operatie. Die operaties zijn mogelijk door ons sponsorgeld en dat is echt heel fijn om mee te maken. Een kindje, Liang Liang, heeft bijvoorbeeld een hazelip en daar zijn meerdere operaties voor nodig. Voordat ik in het weeshuis kwam wist ik eigenlijk niet zo goed welke consequenties het heeft voor een kind. Liang Liang heeft heel veel moeite met eten. Hij moet het eten echt in hele kleine stukjes krijgen, en meestal komt alles er door zijn neus weer uit. Hij kan ook niet goed ademhalen. Toen wij gingen bellen blazen met de kinderen zat dat er al helemaal niet in voor hem. Helaas zien we de kinderen niet meer na de operaties en gaan we morgen afscheid van ze.

Verder merk ik dat ik steeds meer mijn draai vind in het weeshuis. Soms is het nog erg frusterend, vooral het slaan van de oma, en het schelden wat ze doen tegen de kinderen. Vandaag mocht ik ook de gezichten van de kinderen wassen met een lapje waar allemaal poep op zat!! Op die momenten weet je even niet meer waar je het zoeken moet. Op het terrein van het nieuwe weeshuis ligt ook allemaal glas, verroeste spijkers, verfblikken, restjes slangenolie, injectienaalden en ga zo maar door. Vandaag hebben we een flinke opruiming gehouden op het terrein. Ook al weet je dan dat het er misschien volgende week weer ligt, toch is het een dankbare taak.

Gisteren was mijn vrije dag. Samen met 2 meiden en onze tolk Lisa (de tolken zijn ook echt vriendinnen van me geworden) zijn we naar een soort kuuroord gegaan. In China weet je maar nooit wat dat inhoudt, maar we wilden het toch proberen. Marloes had kunnen regelen dat Father Guan (een priester van de katholieke oogkliniek) ons in zijn mini-autootje kon brengen. Dus wij met z'n vieren in dat autootje gepropt, op naar de kuuroorden. Na 5 kwartier in de auto stopt hij opeens abrubt, midden in de stad. Hij parkeert de auto en zegt: "we gaan even naar de kerk, jullie zijn onze gasten" Tja...dan kun je natuurlijk echt geen nee zeggen.. Dus wij uit die auto, naar de kerk, de hele kerkgemeenschap om ons heen, allemaal staren en tegen elkaar smoezen. Er werden schalen fruit aangerukt om ons welkom te heten... en aangezien het lunchtijd was werden we uitgenodigd voor een lunch met een andere priester en een koster of zoiets. Ze namen ons mee naar een hele chique tent waar we in een prive-kamer met TV en karaoke van een luxe maaltijd hebben genoten. Wij wilden eigenlijk alleen maar naar ons kuuroord, maar toch was het wel een aparte belevenis. Het is wel weer typisch China dat je niet makkelijk komt waar je heen wil..

Het kuuroord was echt fantastisch! Dankzij de contacten die Father Guan ook daar had, konden we gratis naar binnen. Er was een groot zwembad, met daar omheen allemaal mineraalbaden, goed voor de huid. Ook was er "the China dead sea" zelfde effect als in Israel. Het was echt heerlijk om zo te poedelen, na weken met een koude douche van 1 straaltje. Ook Father Duan liep met zijn duikbrilletje en badmuts rond bij de zwembaden, echt heel grappig. Daarna kregen we nog een modderbad en was er een sauna. Toen we bij de uitgang kwamen zei de andere Father: "someone has paid for you" Hoe dat precies zit weten we nog steeds niet, maar de hele dag was gratis. Ik was er weer helemaal van opgeknapt en ga de laatste week er nog flink tegenaan in het weeshuis!

Dat was weer een heel verhaal! Hopelijk is het niet te saai om te lezen, maar dat is moeilijk in te schatten vanaf hier. Ik heb in ieder geval ook veel zin om de verhalen in real life te komen vertellen! Nog twee weekjes!

De groetjes weer!!
Mai Qi (mijn Chinese naam)